همان طور که پیش بینی کرده بودیم استقلال توانست تیم خوب و یک دست فولاد خوزستان را در اهواز شکست دهد.در این مطلب فعلا کاری به مسائل فنی این بازی نداریم!
درخشش و بازی فوق العاده سید مهدی رحمتی به کنار،از فرار و سانتر زیبا و دقیق خسرو حیدری بعدا صحبت خواهیم کرد،از جایگیری مناسب و ضربه سر جانانه و محکم برهانی در طی پست های بعدی حتما یاد خواهیم کرد.
اما در این پست می خواهیم از مردی یاد کنیم که طی یکی دو سال اخیر و بخصوص دو ماه اخیر و بعد از باخت تیمش مقابل ملوان خیلی زخم زبان ها خورد و طعنه ها شنید!
از تیمش و بازی های نچندان دلچسب آن گلایه میکردند،مردانش را بی غیرت می خواندند،خودش را تمام شده فرض می کردند و ....!اما همانطور که خودش گفته بود دربردها خدا را شاکرم،شکستها را هم تقدیر الهی می دانم و تا آخرین لحظه می جنگم.
آری ...در طی چند وقت اخیر خیلی ها سعی کردند تیمش را ناکام فصل 92_93 و دوران طلایی وی را تمام شده اعلام کنند!
لذا خوشحالیم که پای این مرد دوست داشتی استقلال ایستادیم و از خودش و شاگردانش حمایت کردیم.مزه این برد و برگشت به کورس قهرمانی برای امثال ما بسیار لذتبخش تر ازخیلی از استقلالیهای بود که یا به این مربی از ابتدا اعتقاد نداشتند و یا در میانه های راه دچار شک و تردید شده بودند.
بله...
امیر قلعه نویی برای ما همان امیر قلعه نویی نیم فصل اول و سرمربی فاتح لیگ دوازدهم بود،با این تفاوت که در یکی دو ماه اخیر با جنازه استقلال کار میکرد و آنرا سرپا نگه داشته بود و خیلی ها نمیخواستند وضعیت تیمش را درک کنند و فقط دنبال زدن وی بودند